دعوای دو تن از مشهورترین برادران دنیا، شاهزاده هری و شاهزاده ویلیام، در عرصه عمومی و مقابل چشم حیرت‌زده جهانیان همچنان ادامه دارد.
شاهزاده ویلیام ۴۰ ساله درباره علل این دشمنی سکوت اختیار کرده اما شاهزاده هری ۳۸ ساله در مستندی در نتفلیکس و همچنین کتاب پرفروشش با عنوان «اضافی» مسائلی را فاش کرده است. او در این کتاب در مورد وضعیت رابطه‌اش با برادرش صادقانه صحبت کرده است.
پس از دعوای کودکان، والدین اغلب می‌توانند با چند کلمه تشویق یا هشدار جدی در مورد عواقب دعوا، آن‌ها را نرم کنند تا با هم آشتی کنند اما با توجه به اینکه مشاجرات بزرگسالان کاملا متفاوت است، آشتی دادن خواهر و برادرهای بزرگسال پس از جروبحث ممکن است بسیار دشوارتر باشد.
هرچه بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، زمینه‌های اصلی دعوا ممکن است بر سر احساس ناامنی ناشی از مقایسه‌های مالی، وضعیت اجتماعی و موفقیت‌ها، رسیدگی به والدین مسن و همچنین تفاوت ارزش‌ها و سبک زندگی باشد. سونیا سینگال، کارشناس ارشد ارزیابی و روانشناس مشاور مرکز تندرستی ترایو (Thrive Wellbeing Centre) دبی، می‌گوید: «خواهربرادرهای بزرگ‌تر بیشتر سر موضوع‌های مربوط به ترجیح‌ها، هویت شخصی، تعارض تصمیم‌ها، دیدگاه‌های مربوط به تصمیم‌های مهم زندگی یا موضوع‌های خانوادگی دچار کشمکش می‌شوند.
سینگال می‌گوید: «وقتی خواهربرادرها در سن بالاتر دعوا می‌کنند، والدین باید بکوشند در نقش حمایتی و مساعدتی ظاهر شوند اما تا وقتی که دو طرف دعوا از والدین برای مداخله درخواست نکرده باشند، توصیه این است که بگذاریم خودشان مشکلشان را حل کنند.»
«اگر والدین دخالت کنند، بهترین رهیافت در اکثر موقعیت‌ها می‌تواند گوش دادن و سنجش دیدگاه‌های دو طرف باشد نه آنکه جانب یک طرف را بگیرند یا خودشان هم وارد معرکه شوند.»
چه وقت وارد گود شویم و چه وقت کناره بگیریم؟
محمد نعمانی، روانشناس بالینی مرکز تندرستی پریوری (Priory Wellbeing Centre) دبی می‌گوید: «خواهربرادرها در سن بالاتر به مرحله‌ای از رشد رسیده‌اند که می‌توانند مستقلا و به روشی که خود مناسب می‌دانند، مشکلاتشان را حل کنند. والدین هم باید آن‌ها را تشویق کنند خودشان مشکلاتشان را حل کنند تا حس استقلالشان تقویت شود. البته پشتیبانی عاطفی هرچه مناسب‌تر والدین از هر دو طرف نیز مهم است.»
دخالت به‌موقع به منظور جلوگیری از وخیم‌تر شدن مشکل بهترین روش است. همچنین توصیه می‌شود والدین به جای تلاش در برطرف کردن شکوه‌های همیشگی دو طرف، این موارد را بشناسند.
نعمانی می‌گوید: «والدین نباید نقش پیام‌رسان بین برادر و خواهرهای بزرگسال را ایفا کنند. این کار ممکن است به مشکل دامن بزند و رابطه فرزندان با همدیگر و همچنین با والدین را خراب‌تر کند.»
توصیه می‌شود میان خواهر و برادر مدتی جدایی بیفتد اما به توصیه کارشناسان، برای آنکه این جدایی دائمی نشود، باید برای صحبت نکردن آن‌ها با همدیگر مدتی تعیین کرد. دکتر تارا وین، روانشناس بالینی و مدیر بالینی موسسه لایت‌هاوس عربیا (Lighthouse Arabia)، می‌گوید: «اگر بگذاریم جدایی دائمی شود، ممکن است برادر و خواهرهای بزرگسال هیچ‌وقت مشکلات بین خود را حل نکنند. کینه و ناراحتی ممکن است شدت یابد و ریشه‌دار شود و طرفین ممکن است به‌اشتباه خیال کنند [بدون همدیگر] حال و روز بهتری دارند یا به برادر یا خواهر خود نیازی ندارند چون یاد گرفته‌اند که بدون آن‌ها زندگی کنند.»
توصیه‌هایی به والدین برای تسهیل برقراری تعادل
دنیس لیام مورفی، نویسنده کتاب «بازی مقصرتراشی: چگونه از شر کهنه‌ترین اعتیاد جهان خلاص شویم»، می‌گوید: «وقتی در حالت مقصرتراشی‌ایم، درها را می‌بندیم و به نگاه سیاه و سفید متوسل می‌شویم و به جای آنکه راهکاری متناسب با وضعیت کلان پیدا کنیم، به دنبال حل‌وفصل سرسری مسائل می‌رویم. وقتی به مقصرتراشی تن ندهیم، راه پیش‌گزیده ما کنجکاوی، خلاقیت و همدردی می‌شود. آن‌وقت دوباره به مسائل نگاهی غیر سیاه و سفید خواهیم داشت و امکانات بیشتری پیش روی خود می‌بینیم.»
وین می‌افزاید: «به هر دو طرف فرصت دهیم از ناراحتی‌هایشان بگویند و اینکه چه توقعی از رابطه دارند و با چه کسی دوست دارند رابطه داشته باشند. به فرزندان بزرگسال خود کمک و از آن‌ها حمایت کنید تا توقع‌های واقع‌بینانه‌ای داشته باشند و با برادران و خواهران خود مرزبندی سالمی برقرار کنند.»
اگر میانجیگری درون واحد خانواده کارساز نبود، والدین باید به سراغ کمک بیرونی یعنی مشاوره روانشناسی بروند و سعی کنند مشکلات را حل کنند.
وین می‌گوید: «اگر برادر و خواهرهای بزرگسال به مشاوره روانشناسی نیاز داشته باشند، نوع آن تعیین می‌کند سراغ چه کسی بروند. به طور معمول، در مشاوره روانشناسی خانوادگی همه باید گرد هم بیایند و سپس در صورت امکان، سراغ واحدهای مربوط بروند.
«والدین باید در دسترس باشند و اگر تمرکز مشاوره بر خود برادر و خواهر‌ها است، هم باید همان نزدیکی باشند.»
نکته مهم دیگر این است که اختلاف‌ها بین خواهربرادرهای بزرگسال ممکن است وقتی هنوز کودک‌اند، آغاز شود. وین می‌گوید «معمولا این کشمکش از رقابت‌های برادر و خواهر در کودکی سر جلب توجه و اولویت‌‌بندی والدین آغاز می‌شود. این خواهربرادرهای بزرگسال ممکن است همچنان در پی رقابت سر محبت، وقت گذاشتن و توجه والدین باشند؛ در نتیجه بابت نابرابری‌هایی که وجود دارد، ناراحت شوند. نقش‌ها و دینامیک‌های کودکی را به‌سختی می‌توان تکان داد و برادرخواهرها اغلب در بزرگسالی علیه آن نقش‌ها شورش می‌کنند.»
بنابراین مهم است که والدین بفهمند آن بحث‌ها یا رقابت‌های سرچشمه گرفته از کودکی ممکن است در بزرگسالی خودبه‌خود از میان نرود و مهم است که در تمام سنین به این مشکلات پرداخته شود.
